De schoudervullingen mogen nu dan modieus zijn, in de jaren tachtig waren ze dat ook al. Monique Vos, columniste van Fashion.blog.nl, herinnert zich de trend nog levendig. Vooral omdat bouwvakkers er geen fan van waren.
‘Omdat we nou eenmaal niet allemaal gezegd zijn met zo’n figuur als Dita von Teese, juich ik de nieuwste ontwikkeling in modeland toe: schoudervullingen. Van boven wat breder en dan taps toelopend naar beneden, kan geen kwaad voor iemand met mijn figuur. Innerlijk heb ik gewoon maatje 38, alleen weet ik dat goed te verbergen onder een beschermlaag van vet. Lang geleden – in de jaren tachtig – heb ik de schoudervullingtrend ook al eens meegemaakt. Van zeer dichtbij mag ik wel zeggen, want mijn beste vriendin was de ongekroonde koningin van de schoudervullingen!
Dat er achter de schoudervullingentrend ook nog een heuse filosofie zit, wist ik niet. Maar het zit dus zo: in de jaren tachtig timmerden vrouwen steeds meer aan de weg op carrièregebied. Schoudervullingen droegen toen bij aan een zakelijker voorkomen en gaven een mannelijker accent aan de kleding. Dress for succes, was het credo. Nu, anno 2009 en ondergedompeld in een wereldwijde recessie, is de schoudervulling meer een symbool voor sterke schouders, bescherming tegen ‘gevaar’ van buitenaf. Het heeft dus ook nog een psychologisch effect: schoudervullingen om de crisis het hoofd te kunnen bieden.
In de jaren tachtig zat mijn vriendin duidelijk in de experimentele fase. Niets was haar te gek, zolang ze zich maar onderscheidde van de grijze massa. Wat resulteerde in gewaagde kleding, bonte outfits met bijzondere details. Hartje winter was ik eens met haar op vakantie in Duitsland. De sneeuw lag centimeters hoog en het vroor dat het kraakte. Zij hulde zich echter doodleuk in de citroengele doorschijnende kanten rok tot op de grond, met enkel een panty eronder. Dit tot grote bezorgdheid van de pensionhoudster, die haar dringend waarschuwde voor een kou op de blaas. Ze trok zich er niets van aan. We hadden volop bekijks: Jut en Jul in de grote stad.
Bouwvakkers riepen haar in die tijd vaak na, maar konden dan ook een pittig weerwoord verwachten. Tot die ene keer in Breda. Schoudervullingen domineerden toen het modebeeld. Ikzelf droeg een beschaafd jasje met plaatselijk wat vulling, maar mijn vriendin had de grootste schoudervullingen die ik ooit in mijn leven heb gezien. Echt huge! Een American footballplayer zou er jaloers op zijn! Ze droeg een oranje-geel gestreept pak, inderdaad, nogal opvallend. Plots hoorde ik een bouwvakker iets naar haar roepen, maar in tegenstelling tot alle andere keren liep ze onverstoorbaar verder. Ik snapte er niets van. Bij navraag bleek ze het niet gehoord te hebben. Toen ze eenmaal op veilige afstand was, heb ik zijn uitroep lachend voor haar herhaald: ‘Had ze maar net zoveel van voren als dat ze op haar schouders heeft, dan wás het tenminste nog wat!’
Binnenkort zal ik haar geheugen nog eens opfrissen met deze gevleugelde uitspraak. Want ik weet zeker dat ze de schoudervullingtrend weer zal volgen! Alleen heeft ze nu niets meer te vrezen van bouwvakkers. Das war einmal…‘
Monique Vos
Op de foto: Jasje met schoudervullingen van Sportmax, verkrijgbaar via Mywardrobe.com
Lees ook:Er is een permanentje jarig….
Lees ook:New York Fashion Week: Marc Jacobs over de jaren ’80
Lees ook:De vrouw van Johan Cruyff weet eigenlijk meer over schoenen
Lees ook:Simpele Jessica Simpson?
Lees ook:Barbie’s fashion door de jaren heen
Tsjonge, wat een trauma moet dat zijn, die bouwvakkers! Voor mij in ieder geval geen schoudervullingen: toen niet en nu niet.
Ik kon het in de jaren tachtig erg waarderen bij de vrouwen en liep toen zelf ook in Boss powersuits met het silhouet van een American Football speler….
Of ik het nu nog zo kan waarderen weet ik niet, maar ik zou het wel een verademing vinden om op de catwalk eens niet die superskinny silhouetten te zien! Ben benieuwd naar het straatbeeld deze winter