Er is een permanentje jarig….

Het permanentje bestaat dit jaar honderd jaar. Ik knipperde ook even met mijn ogen toen ik het las in De Telegraaf, maar het is toch echt zo. Ik was vooral oprecht geschokt dat het meest lelijke kapsel sinds tijden al zo lang brave burgers dwars zit. Weliswaar de laatste jaren wat minder, maar nu de krul dreigt in te komen, is voorzichtigheid geboden. Want ook ik ben nog altijd niet mijn jaren tachtig trauma te boven. Zie de Dolly Dots met hun poedelkapsels op de foto, en je weet genoeg.

Deze getoupeerde pluizige hair-do’s hebben we te danken aan, hoe kan het ook anders, een Duitser. Deze Karl (Charles) Nessler vond uit, middels een giga krullenachine, hoe hij permanente krullen in het haar kon zetten. Goedkoop waren de eerste permanentjes niet. Honderden dollars mocht je betalen en dan kon je ook nog een halve dag, met pasta van boorzure soda op je hoofd, in de kappersstoel zitten. Pas in de jaren dertig werd het op de markt gezet, en we weten allemaal tot welk decennium dat heeft geleid: de foute jaren tachtig. Met de Dolly Dots, Madonna, Andre Hazes…Wie had eigenlijk niet zo’n hair-do?

Bijna waren we de permanent na al die jaren van stylen en steiltangen vergeten, maar nu gaan we dus weer. Ineens schijnt zelfs de krultang in opkomst te zijn. Bij mij ligt-ie niet in de kast. Tranen schieten mij nog steeds in de ogen als ik denk aan een moment, dik vijftien jaar geleden, toen mijn moeder krullen in mijn haar probeerde te draaien met dat rotding. Mijn haar raakte verstrikt en juist..moest er uit geknipt worden.

Permanentjes, ik krijg er alleen maar de kriebels van. Jarig of niet.

Lees ook:Ripped jeans zijn wél mooi (+ korting!)
Lees ook:De terugkeer van de eighties
Lees ook:De vrouw van Johan Cruyff weet eigenlijk meer over schoenen
Lees ook:Kiplingtassen zijn hot, hot, hot
Lees ook:Column: Schoudervullingen en bouwvakkers