Eerder schreef Ramiro al een column speciaal voor Fashionblog, ditmaal is het de beurt aan één van mijn andere favorieten; Daisy. Ze vertelt vol passie over haar grote liefde en over de ontwerpen die ze tot nu toe heeft gemaakt. ‘Wat stond ik te trillen als een rietje zeg, toen ik te horen kreeg wat we gingen doen. Vuilnis graaien was nooit echt helemaal mijn ding, laat staan iets van vuilnis maken.'
‘Project catwalk, in één woord geweldig. Ik kan niets anders zeggen dan dat ik het een geweldig programma vind. Passie en doorzettingsvermogen, dat is wat ik tot nu toe bij elke ontwerper heb gezien en dat vind ik zo mooi. Al zeg ik het zelf, ik heb ook aardig wat van deze twee aspecten laten zien. Heel Nederland mag het weten, ik ben deeply in love with fashion. Ik mag dan wel zweverig zijn met mijn extreme geloof in "als je in je dromen gelooft dan kom je er wel" of van die cliché uitspraken als "never give up your dream", maar ik schaam me er absoluut niet voor. De modewereld is hard, maar hierop kunnen mensen mij nooit afrekenen! Zo dat is eruit…..
Genoeg sentimenteel gedoe. Laat ik eens wat vertellen over de uitzendingen tot nu toe. Ondanks dat ik het eens ben met het feit dat de catwalk en het proces van de ontwerpen veel te weinig naar voren komt, vind ik het ontzettend vermakelijk. Wat een groep mensen bij elkaar! Janice, mijn mattie die ik nooit meer kwijt wil raken. Wat een heerlijk figuur, ik kan me niet voorstellen dat mensen het niet leuk vinden om naar hem te kijken. Ramiro met zijn grote ogen en eigen wil. Peter, de man die elke gay die er rond liep aantrekkelijk vond (zij vonden hém aantrekkelijk he, lees dit niet verkeerd). Marco, mijn lieve kleine knuffelbeertje met zijn lieve accent. Anne-Rose met haar Rotterdamse accentje. Django met zijn "oh, my, freaking, GOD". Alice met haar passionele uitspraken en wilskracht. De temperamentvolle Alexandra die weet wat ze wil. De lieve mamma Andrea die uit alles het positieve haalt. De geweldige Josh met zijn conceptuele, geweldige ontwerpen en hij danst zoooo ontzettend lief. En daar kom ik met mijn 20 jaar en eigen stijltje.
De eerste opdracht met vuilnis. Wat stond ik te trillen als een rietje zeg toen ik te horen kreeg wat we gingen doen. Vuilnis graaien was nooit echt helemaal mijn ding, laat staan iets van vuilnis maken. Geef mij maar 6 meter lakleer en ik ga los. Maargoed, creatief ben ik dan weer wel dus mijn jurkje was simpel yet sophisticated, gemaakt van oude gordijnen en plastic. Een goede test op creativiteit was het zeker. Joshua had met alle recht gewonnen!
De tweede opdracht voor ELLE. Hahaaaaaaa wat een ophef is er gemaakt over mijn ontwerp. Mijn prachtige jas was zelfs de alleswetende-over-mode-meneer Robert Jensen niet ontgaan. Het grappige was, dat ik zo trots was op dat ontwerp. Maar natuurlijk stond ik wel even te trillen toen ik daar op de catwalk stond met Alexandra. Dit ontwerp was mijn eigen interpretatie van Film Noir, de stijl die we opgelegd kregen bij de opdracht. Toen wij namelijk hoorden over deze opdracht, schoten er gelijk beelden bij mij naar binnen van een stijltje die een meisje altijd had waar ik ooit dikke vriendinnen mee was. Zij was die vrouw die binnen kwam en waar iedereen hun nek voor brak op straat. Zij was sexy en sterk en mijn beeld daarbij is een opvallende, uitgesproken kledingstijl. Vandaar de opzichtige jas, met een mooi strak, zwart jurkje eronder die nog steeds een prachtig silhouet aangaf. Ik heb een groot risico genomen om zo iets ontzettend anders te maken, maar ze konden mij hier niet op afrekenen. Ik heb heel erg mijn eigen stijl laten zien en ik heb de opdracht op mijn manier aangepakt. Ik ben blij dat vooral Oscar ( de gastjury ) het zo met mijn ontwerp eens was.
De derde opdracht was heel leuk. Inspiratie op doen in de Efteling (wat ik overigens echt GEEN leuk uitje vind) en dan totaal onverwachts horen dat we iets heel anders moeten gaan doen, namelijk één sprookje uitkiezen met zijn allen. Gelukkig heeft ook niet iedereen een eigen wil dus hebben we naar mijn idee uren lopen discussiëren over welke het nou zou worden. Ik vond het allemaal wel best. Ik wilde slapen en dan weer gewoon keihard werken. Maar toen hoorden we ook nog eens dat we samen moesten werken. Gelukkig zat ik met Peter in een team, want het Ramiro en Janice drama had ik absoluut niet willen meemaken, hihi. Dat hele drama is trouwens sowieso langs me heen gegaan, ik merkte het pas toen ze ineens aan het bekvechten waren backstage. Peter en ik hebben een heel leuk street-achtig ontwerp gemaakt, waar veel van ons allebei in zat.
De vierde opdracht was wederom heel leuk, natuurlijk ook omdat ik gewonnen had en het was eindelijk iets waar ik me wel in kon vinden. Only is niet echt mijn merk maar ik vond het wel leuk om daar juist iets mee te doen. Iets maken wat ik wél zou dragen en toch ook leuk voor Only was. Mijn gepatchworkte jasje was erg geslaagd en weer een broek die voor erg veel commotie zorgde. "Kinderstof die vroeger in de jaren 90 door bodybuilders werd gedragen". Hmmm ik weet niet wat voor bodybuilders Django vroeger bekeek, maar ik kan eigenlijk alleen maar gespierde mannen met hele ielige broekjes voor me halen.
Ik ben benieuwd hoe de rest van de afleveringen worden. Ik zit in ieder geval elke maandag met een bak popcorn en aanhang voor de buis. Heerlijk!'
Days
Lees ook:Fashionblog interviewt Project Catwalk winnaar Django
Lees ook:13 Barbie Beetles
Lees ook:Hysterische homo’s en bijzondere creacties ; Project Catwalk
Lees ook:HNTM Kim over haar nieuwe job als topmodel
Lees ook:Don’t wear this top @ a club!!